|
|
|
Curriculum vitae w skrócie CV. To łacińska nazwa życiorysu, w dosłownym tłumaczeniu oznacza historię życia. Obecnie życiorys pisze się inaczej niż dawniej. Nie jest to już długi elaborat, zawierający informacje o naszych rodzicach czy pochodzeniu społecznym. Powinien być napisany krótko (najlepiej jedna strona A4, na białym papierze), zwięźle, jasno i konkretnie. Dobrze jest wydrukować go komputerowo, można wtedy pochylić lub pogrubić druk czy zmienić rozmiar czcionki. Piszemy go w układzie hasłowym: hasło i krótka informacja w odpowiedzi na nie. Wszystko to sprawia, że pismo jest czytelniejsze i łatwiejsze w odbiorze. Można w prawym górnym rogu kartki zamieścić kserokopię swojego zdjęcia lub wkleić fotografię.
Zadaniem CV jest skłonienie pracodawcy do zaproszenia kandydata na rozmowę kwalifikacyjną.
Curriculum vitae jest więc Waszą wizytówką, którą po raz pierwszy kontaktujecie się z pracodawcą. Powinien więc wywrzeć jak najlepsze wrażenie. Wystrzegajcie się błędów ortograficznych, plam na papierze. Te wszystkie „drobiazgi” mogą nastawić pracodawcę do Was bardzo nieprzychylnie.
Zanim przystąpicie do pisania dobrze zastanówcie się jakie oczekiwania wobec poszukiwanego pracownika ma pracodawca i co w związku z tym możecie mu zaoferować. Przypomnijcie sobie jakie posiadacie umiejętności i kwalifikacje, które mogą przydać się na danym stanowisku. Nie muszą to być umiejętności zdobyte w szkole, najważniejsze, że potraficie określone czynności wykonać. Wypiszcie je wszystkie na brudno. Wynotujcie też wszystkie prace, które wykonaliście w ramach praktyk szkolnych, na obozach, w samorządzie szkolnym, itp. Może w trakcie nauki odnieśliście sukcesy, którymi dobrze byłoby się pochwalić (wyróżnienie w olimpiadzie z jakiegoś przedmiotu, udział w konkursie, znaczące efekty w działalności społecznej).
Życiorysy dzielimy na dwa zasadnicze rodzaje: chronologiczne i funkcjonalne.
Chronologiczne, jak wskazuje nazwa przedstawiają wszystkie fakty związane z Waszą pracą zawodową i kształceniem w porządku czasowym. Przyjęło się, że piszemy je zaczynając od wydarzeń ostatnich do najdawniejszych. Ten typ życiorysu ma też swoje wady, zwłaszcza dla osób dłużej bezrobotnych, nie może być w nim luk czasowych. Trzeba więc podać w nich okresy bezrobocia, służby czasowej, itp. Jeżeli ktoś dłużej pozostawał bez pracy, dobrze gdy napisze, co pożytecznego zrobił w tym czasie dla innych, dla własnego rozwoju.
Natomiast życiorys funkcjonalny pomija fakty nie związane z obraną drogą zawodową. Podaje bez dat tylko te zdarzenia, które wiążą się ze stanowiskiem, o które się ubiegamy, eksponując pożądane umiejętności i kwalifikacje. Przydatny dla osób wykonujących w swoim życiu wiele rodzajów prac, odpowiedni również dla absolwentów.
Najczęściej jednak kandydaci do pracy wybierają życiorys funkcjonalno – chronologiczny. Szerzej pisząc o swoich doświadczeniach związanych z przyszłą pracą, eksponując właściwe im umiejętności i kwalifikacje. Natomiast, te zdarzenia, które nie mają wpływu na dalsze zatrudnienie zaznaczają tylko nie uszczegóławiając ich. Wszędzie jednak obowiązują daty (począwszy od ostatnich do dawniejszych).
|
