„Wojna i przemoc w naszym świecie”

Uzupełnieniem projektu są wypowiedzi pisemne uczniów, a także edukacja filmowa. Jako placówka oświatowa, wspieramy akcję pt.” Legalna Kultura” i korzystamy z oferty kina „Centrum” w zakresie filmu społecznego i historycznego. Obejrzeliśmy w tym roku szkolnym filmy „Johnny”, ”Orzeł”, ”Fabelmanowie”, ”Chleb i sól”. Kino uwrażliwia i zachęca do pytań. Jest to szczególnie widoczne w przypadku ostatniego filmu - wyreżyserowanego przez Damiana Kocura.

Ten obraz małego miasteczka zachwycił świat, zdobywając wiele nagród, m.in. w Wenecji i Gdyni. W roli głównej wystąpił Tymoteusz Bies, pianista i wykładowca Akademii Muzycznej w Katowicach. Przed rozpoczęciem projekcji, jego głos zachęcał nas do wspierania kultury gdyż - „świat nie jest czarno – biały jak klawisze fortepianu”. To zdanie mogłoby stać się mottem filmu pokazującego upalne lato, grupę przyjaciół spotykających się m. in.w budce z kebabem, narastającą przemoc. Pianista Tymek przyjechał tylko na chwilę, na wakacje – czekają na niego stypendia i światowe sale koncertowe. To, co się wydarzy, zmieni jego życie na zawsze. Inspiracją dla reżysera były wydarzenia w Ełku w 2017 roku, ale przy okazji kreśli też portret współczesnej młodzieży i zastanawia się nad źródłami nietolerancji i agresji.

Film nie jest łatwy, co zmusza do refleksji i powrotu do niektórych scen. Zastanawiamy się, czy do tragicznego finału nie doprowadziła nuda i marazm małego miasteczka? Brak odwagi? Tylko Tymek podejmuje rozmowy ze sprzedawcami kebabów i zastanawia się, skąd przybyli. Jednak ze strachu przed ośmieszeniem wybiera grupę i panujące w niej reguły. Reżyser Damian Kocur często w wywiadach podkreśla, że jego młodość wyglądała podobnie, ale od poczucia beznadziei uratowała go literatura, nałóg czytania książek, a potem przyszło zainteresowanie filmem.

Wychodziliśmy z seansu wśród dźwięków szopenowskiego Nokturnu Op.48 nr 1, ale i z przeświadczeniem, że we współczesnym świecie tak łatwo rodzi się nienawiść.

Po projekcji obejrzeliśmy wystawę prac pani Agaty Tomorowicz, mieszkanki Jastrzębia – Zdroju. W 2012r. pani Tomorowicz zdobyła tytuł magistra położnictwa, w 2021r. obroniła licencjat malarstwa w ASP w Katowicach, a w 2022r. ukończyła Studium Podyplomowe Pedagogiki Teatru na Uniwersytecie Warszawskim. Zarówno ekspozycja, jaki poznanie życiorysu autorki było kolejnym ciekawym doświadczeniem.

W trakcie ewaluacji uczniowie skupili się jednak na ocenie filmu. Ze względu na osobisty przekaz nie podaję imion uczniów którzy przysłali recenzje:

-„Piękna była muzyka filmu, szczególnie utwór fortepianowy na koniec”

-„miałam przed oczami sytuacje z mojego życia”

-„wszyscy są trochę dobrzy i trochę źli”

-„wychowałam się na blokowisku i zrozumiałam temat”

-„w filmie nie ma ojców, tylko matki"

-„sprawa przemocy nie jest mi obca, wprost przeciwnie”

-„ scena w autobusie – Tymek nie stanął w obronie Youssefa”

-„scena na balkonie - chłopak mówi o swym życiu i zaczyna płakać, ja też tak mam”

-„przemoc jest wszędzie”

-„głupie zaczepki i wyzwiska skończyły się śmiercią”

-„o czym właściwie był ten film”

-„ mogli zrobić happy end”

-„te same zaczepki w naszych kebabach są”

-„Tymek mnie zdenerwował, bo bał się w tym autobusie, wielki pianista”.

Oby te surowe sceny połączone z muzyką Chopina, Szymanowskiego pozostały w nas i naszych uczniach długo, oby niepokoiły i zachęcały do odłożenia smartfona , rozejrzenia się i zauważenia innego świata, innych ludzi wokół nas.

Katarzyna Gibes