Dzień humanisty

Humanizm – to wiara we własne siły,

to wiara w skuteczność opartego na nauce zbiorowego działania ludzkiego. “

Andrzej Nowicki filozof polski

W dniu 15 marca 2022 r. odbędzie się w naszej szkole Dzień Humanisty.

Miejsce organizacji to: hol, biblioteka, sala kinowa.
Odbędzie się wtedy:

• Konkurs wiedzy o języku polskim – biblioteka szkolna.
• Konkurs recytatorski – sala kinowa.
• Konkurs sfotografuj lirykę - przedmiotem konkursu jest wykonanie fotografii zainspirowanych wierszami wybranych autorów - wystawa prac w holu szkoły.
  
• Przegląd twórczości literackiej uczniów pt. Debiutuję w Korfantym

DEBIUTUJĘ W KORFANTYM

Drodzy Uczniowie,

w ramach szkolnego Dnia humanisty organizujemy przegląd twórczości literackiej

z myślą przewodnią

MOJE MIEJSCE W ŚWIECIE.

Forma utworów dowolna.

Teksty napisane czcionką Times New Roman w rozmiarze 12, zapisane w Wordzie,

należy dostarczyć w formie elektronicznej (przez dziennik) swoim nauczycielom języka polskiego do 11 marca 2022 r.

Zapraszamy wszystkich chętnych do zaprezentowania swojej twórczości.

SFOTOGRAFUJ LIRYKĘ

Drodzy uczniowie,

w ramach szkolnego Dnia humanisty zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie fotograficznym, którego przedmiotem jest wykonanie fotografii

zainspirowanych wierszem - współczesnego poety – Adama Zagajewskiego.

IMPROWIZACJA

Trzeba wziąć na siebie cały ciężar świata
i uczynić go lekkim, znośnym.
Zarzucić go sobie na ramiona
tak jak plecak, i ruszyć w drogę.
Najlepiej wieczorem, na wiosnę, kiedy
spokojnie oddychają drzewa a noc zapowiada się
pogodnie, w ogrodzie trzaskają gałązki wiązów.
Cały ciężar? Krew i brzydotę? To niemożliwe.
Zawsze zostanie osad goryczy w ustach
i zaraźliwa rozpacz tej starej kobiety
którą widziałeś wczoraj w tramwaju.
Dlaczego mamy kłamać? Przecież uniesienie
istnieje wyłącznie w wyobraźni i szybko znika.
Improwizacja – zawsze tylko improwizacja,
nic innego nie znamy, mała albo wielka,
w muzyce, gdy trąbka jazzowa wesoło płacze
albo kiedy patrzysz na białą kartkę papieru,
czy też wtedy, kiedy uciekasz
przed smutkiem i otwierasz ulubiony tom wierszy;
zwykle w tym momencie dzwoni telefon,
i ktoś pyta – czy reflektuje pan/pani na nasze
najnowsze modele? Nie, dziękuję bardzo.
Wolę stare, wypróbowane modele.
Zostaje szarość i monotonia; żałoba,
której nie uleczy najwspanialsza elegia.
Ale może są rzeczy ukryte przed nami
i w nich melancholia miesza się z entuzjazmem,
zawsze, codziennie, jak narodziny świtu
nad brzegiem morza, albo nie, poczekaj,
jak śmiech tych dwóch małych ministrantów
w białych komeżkach, na rogu Jana i Marka,
pamiętasz?

Adam Zagajewski, Improwizacja, [w:] tegoż, Niewidzialna ręka, Kraków 2009.